**Good things in my book**

บทกวีเก่าๆ

How do I love thee?

คนดีฉันนี้รักคุณเพียงไหน

Let's me count the ways.

โอ้เอ๋ย ฤาคณานับได้

I love thee to the depth and breath

รักกว้างสูงลึกกำจาย

And heigh my soul can reach

เท่ามิติใจแผ่ถึง

When feeling out of sight

รักเท่าชีพฉันดำรงอยู่ได้

For the ends of being and ideal grace.

ดั่งแสงตะวัน ดั่งดวงไฟ

I love thee to the level of everyday's

ยังชีพมนุษย์ได้ประการหนึ่ง

Most quiet need,

รักด้วยอิสระเสรีลึกซึ้ง

By sun and candlelight.

ตราบเท่าวิญญาณมนุษย์เสรีพึงต่อสู้

I love thee freely,

เพื่อความชอบธรรมได้

As men strive for right;

รักด้วยวิญญาณพิสุทธิ์

I love thee purely,

รักด้วยจิตยกย่องผ่องผุดกระจ่างใส

As they turn from praise.

ด้วยแรงปรารถนา

I love thee with the passion put to use

จากอดีตขื่นขมและศรัทธา

In my old grief's,and with my childhood's faith.

รักด้วยดวงจิตที่กำลังจะจากลา

I love thee with a love I seemed to loose

ด้วยรักด้วยรอยยิ้ม

Wish my lost saints,

ด้วยผลึกน้ำตา

I love thee wish the breath,smiles,tears,

ด้วยลมหายใจชั่วชีวิตฉัน

Of all my life! And,if good choose,

หากฟ้ากำหนดให้

I shall but love thee

ฉันต้องสิ้นลมหายใจในสักวัน

Better after death.

หลังจากวันตายวันนั้น ฉันจะรักคุณได้มากกว่านี้

เป็นบทกวีของ Elizabeth Browning ก่อนตายเธอเขียนบทกวีนี้ให้โรเบิร์ตสามีของเธอ เพื่อบอกว่าเธอรักเขา ลึก(เท่าดิน) กว้าง(เท่าโลก) สูง(เท่าฟ้า) เท่าที่จิตวิญญาณเอื้อมถึง

จาก หนังสือ

Love at first read รักแรกอ่าน

ของ ปราย พันแสง